Ortodontik bozuklukların kalıtımsal olduğu yönünde yaygın bir kanı vardır. Sanılanın aksine daha çok erken süt dişi kaybı, eksik koruyucu tedavi, ağız solunumu veya tırnak yeme, dil emme, parmak emme, kalem ısırma gibi çevresel faktörler ortodontik sorunların oluşumunda daha çok rol oynar.
Özellikle küçük çocuklarda görülen dil emme ve parmak emme alışkanlığı bebeklik döneminde sevimli de görünse, çene yüz yapısına kalıcı zararlar verebilecek ‘kötü alışkanlıktır’. Bebeklerin tatmin etmeleri gerektiği bir emme içgüdüsü vardır. Bunu anne memesi, biberon,yalancı emzik gibi şeylerle gidermeye çalışır. Eğer bunları bulamazsa da parmağını, dilini, dudağını, battaniyesinin kenarını... vs emmeye başlar. İlk yıllarda bırakıldığında geri dönüşü olan bu alışkanlıklar, 4 yaşından sonra kalıcı diş ve çene bozukluklarına yol açar. Damak kubbesinde derinleşme, üst çenede daralma, diş dizisinde dikey ve yatay yönde bozulma ve ön açık kapanış gibi çeşitli sorunlar oluşur.
